Nokkrir bakþankar

 

 

Demanturinn og duftið

 

Ég reyndi eftir fremsta megni að fylgjast með fjölmiðlum á Spáni meðan ég dvaldist þar í sumarfríinu, svona til að þefa örlítið af þjóðarsálinni. Fljótlega tók ég eftir konu nokkurri, Belen Esteban að nafni, sem fjölmiðlamenn fylgdu eftir hvert fótmál. Vitanlega varð ég forvitinn að vita hvað hún hefði unnið sér til frægðar. Þarlendir sögðu mér þá að hún hefði verið gift nautabananum mikla Jesúlín í nokkur ár og hefði verið aðsópsmikil í spænskum fjölmiðlum allar götur síðan. Gerði ég nokkurt grín að þessu til að byrja með því þó það geti vissulega talist nokkurt afrek að vera gift færum nautabana kvað ég þessa frægðarsól yndismeyjarinnar bera merki um ankanalega þjóðarsál á Íberíuskaganum og væru þeir því vel að því komnir að Íslendingar kvæðu við að eitthvað kæmi þeim spánskt fyrir sjónir þegar fáránleiki lífsins blasti við.

 

En gamanið rann af mér þegar ég áttaði mig á því að hér á Íslandi eins og víðast hvar er fólk frægt fyrir hina furðulegustu hluti.

 

Í nútíma fjölmiðlun virðist frægðarsólin nefnilega oft vera samningsatriði milli fjölmiðlamanna og síðan sjálfskipaðra stjarna. Þá þarf kannski ekki nema fræga kærustu, nektardansstað, útistöður við lögregluyfirvöld eða kjánaleg uppátæki til að fleyta sér inn í hringiðu dægurmálanna og tryggja sér þar fastasæti. Fyrir utan það er eftirtektarverðum þátttakendum í raunveruleikaþáttum þrykkt svo þyrmilega í þjóðina að hún fær ekki frið fyrr en hún veit hvað þessu fólki finnst best að borða og hverskonar blómavasa það vill hafa í stofunni.

 

Miðað við þessar áherslur er það mér til efs að Van Gaugh fengi að finna fyrir frægðarsólinni væri hann nú á lífi nema þá kannski fyrir afskorna eyrað.

 

Það er þó alveg ástæðulaust að vera að pirra sig út af þessu svo lengi sem maður minnist orða persneska skáldsins Múslí Úddín Sadí en hann orti:

 

Þó burt sé dýrum demant fleygt

í duftið, er hans gildi jafnt;

og eins er duftið ávallt samt

þó upp til skýja sé því feykt.

 

Helgi Hálfdánarson þýddi ljóðið en fyrir tilstuðlan hans höfum við Íslendingar fengið að njóta helstu perla heimsbókmenntana. Ég minnist þess ekki að hafa séð hann í Séð og heyrt.