ég leita ekki lengur að guði
ég leita ekki lengur að guði
ég legg ekki lengur mín nýju net á hafið sem geyma fótspor sonarins
né ráfa ég eftir hófaförum andskotans
ég tek upp tóm netin
örmagnaður af guðdómlegum afla
á heimstíminu hugsa ég:
en hver vill svo sem finna þennan guð?
sem tók heyrnina hans Beethovens
sjónina hans Borgés
látum vera hefði hann tekið kvenhylli Kasanovas
eða böllinn hans Bogatsa
eða gert svo gott að taka illskuna hans Idi Amins
nei, hann tók tóninn af tónskáldinu
og bókina af barninu við bókaskápinn
eigir þú mikið tekur hann það sem mest er um vert
eigir þú lítið leggur hann þig í einelti
já, þessi guð
sem féll í faginu sem hann kennir þér
ég geri ekki lengri reikningsskil
guð hefur mikla ástæðu til að vera týndur
og ég litla ástæðu til að finna hann
nú geri ég út á fegurðina
sem gefur sig fram en felur sig ekki
gefur hér og nú en lofar engu um næsta líf
né næsta dag
tekur aðeins athyglina
en gefur allt sem guð lofaði